கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல்கள் 11-14

(11)
பாடலை நிறுத்திவிடு நெஞ்சே ஜெப மாலையைத் தவிர்த்துவிடு
கோயிலை அடைத்தபின்னும் ஏனோ இந்த தரிசனம் நிறுத்திவிடு
கண்களைத் திறந்துவிடு எங்கே அந்தக் கடவுளைத் தேடிவிடு

பயிர்செய்ய உழுகின்றவர் பாதை செய்யப் பாறையைப் பிளக்கின்றவர்
பாருய்ய உழைக்கின்றவர் பக்கம் அந்தப் பரமனைப் பார்த்துவிடு
மண்ணுண்ட உடைதரிப்பான் மெய்யோருடன் அடைமழை வெயிலிருப்பான்

விடுதலை உனக்கெதற்கு பெம்மானுமே படைப்பதில் பிணைந்தில்லையோ?
தீட்சையைத் துறந்துவிடு பெம்மானுடன் புழுதியுள் இறங்கிவிடு
தியானங்கள் தவிர்த்துவிடு நல்வாசனை மலர்களும் மறந்துவிடு
வியர்வைகள் சிந்திவிடு பெம்மானுடன் உழைப்பினில் கலந்துவிடு

(சந்தம்: மோகத்தைக் கொன்றுவிடு)

Leave this chanting and singing and telling of beads! Whom dost thou worship in this lonely dark corner of a temple with doors all shut?
Open thine eyes and see thy God is not before thee!
He is there where the tiller is tilling the hard ground and where the pathmaker is breaking stones.
He is with them in sun and in shower, and his garment is covered with dust.
Put of thy holy mantle and even like him come down on the dusty soil!
Deliverance? Where is this deliverance to be found? Our master himself has joyfully taken upon him the bonds of creation;
he is bound with us all for ever.
Come out of thy meditations and leave aside thy flowers and incense!
What harm is there if thy clothes become tattered and stained? Meet him and stand by him in toil and in sweat of thy brow.

(12)
தோன்றி ஒளிவரவே என் தேரினில் ஏறியே நான் விரைந்தேன்
நீண்ட நெடு வழியில் நானும் மிக நீண்டதோர் பயணம் கொண்டேன்
தாண்டி உலகமெல்லாம் வான் வெளியினில் தடங்களைப் பதித்துவந்தேன்
வேண்டும் உன் அருகுணர எம் இறைவா நெடுவழிப் பயணம் என்ற
உண்மையை மெல்லிசையாய் உணர்ந்தேன் நுண்ணிய பயிற்சியிலே

ஆலயக் கதவுகள்தான் பல்லாயிரம் தேடியும் ஓய்ந்த பின்னே
ஞாலங்கள் காணாத ஓராலயம் நெஞ்சினுள் தெரிகிறதே
தொலைவினில் அருகிலென்றே அலையும் விழிகளை மூடிவிட்டேன்
உலகமும் மூழ்கிடுமோ நீ எங்கென எழுகின்ற கண்ணீரில்
அலையென ஆர்ப்பரித்தேன் என் இறைவா இமைகளின் உள்ளே நீ

(சந்தம்: சுட்டும் விழிச்சுடர்)

The time that my journey takes is long and the way of it long.
I came out on the chariot of the first gleam of light, and pursued my voyage through the wildernesses of worlds leaving my track on many a star and planet.
It is the most distant course that comes nearest to thyself, and that training is the most intricate which leads to the utter simplicity of a tune.
The traveller has to knock at every alien door to come to his own, and one has to wander through all the outer worlds to reach the innermost shrine at the end.
My eyes strayed far and wide before I shut them and said `Here art thou!’
The question and the cry `Oh, where?’ melt into tears of a thousand streams and deluge the world with the flood of the assurance `I am!’

(13)
நல்லதோர் கீதம் செய்தேன் அதை இசைத்திட இதுவரை இயலவில்லை
நாளெல்லாம் நரம்புகளை நல்ல வீணையில் பொருத்தியும் பிரித்தும் நின்றேன்

நேரமும் வரவில்லையே நல்ல வரிகளும் நாவினில் எழவில்லையே
வேதனை விஞ்சியதே எந்தன் இதயத்தில் ஆவலும் எஞ்சியதே

அரும்பிங்கு மலரவில்லை அதை வருடியே தென்றலும் தீண்டிடினும்
காணேன் கேட்டறியேன் அவன் காலடி மட்டும்தான் கேட்கிறதே

நேரமும் கடந்திடுதே நல்ல விரிப்பினை தரையினில் அமைப்பதற்கே
தீபமும் ஏற்றவில்லை எந்தன் இறைவனை அழைக்கவும் முடியவில்லை

வாழ்விங்கு கரைகிறதே எந்தன் இறைவனை நான் இங்கு காண்பதற்கே
நாளையும் கூடிடுமோ எந்தன் நம்பிக்கை மட்டுமே குறைவில்லை

(சந்தம்: நல்லதோர் வீணை செய்தே)

The song that I came to sing remains unsung to this day.
I have spent my days in stringing and in unstringing my instrument.
The time has not come true, the words have not been rightly set; only there is the agony of wishing in my heart.
The blossom has not opened; only the wind is sighing by.
I have not seen his face, nor have I listened to his voice; only I have heard his gentle footsteps from the road before my house.
The livelong day has passed in spreading his seat on the floor; but the lamp has not been lit and I cannot ask him into my house.
I live in the hope of meeting with him; but this meeting is not yet.

(14)
ஆசை மிக அதிகமாச்சே எந்தன் அழுகையும் அணை மீறிப் போச்சே
ஏதும் வழங்கவில்லை நீயும் என்னை மறுத்து மறுத்து என்னைக் காத்தாய்

மீண்டும் மீண்டும் மிக்க கருணை மிக எளிய பரிசுகளின் மேன்மை
நானும் கேளாமல் தந்தாய் அந்த தகுதியைத் தந்து என்னைக் காத்தாய்

வானம் வெளிச்சம் நீயும் தந்தாய் உடல் உயிரும் மனமும் நீயே தந்தாய்
ஈனப் பேராசை கொன்றே என்னை இழிந்த அழிவினின்று காத்தாய்

அமைதி கொண்ட பல கணங்கள் மனதில் கடமைகள் சூழ்ந்த பல கணங்கள்
தினங்கள் எனைத்தின்ன விட்டாய் வெகு திடமாய் உனை மறைத்துக் கொண்டாய்

வேண்ட வேண்ட மிக வருத்தம் தரும் வேண்டிடாத எந்தன் விருப்பம்
மீண்டும் மீண்டும் அவை மறுத்தே என்னை ஆட்கொண்டருள் புரியும் தேவா

(சந்தம் : ஆசை முகம் மறந்து போச்சே )

My desires are many and my cry is pitiful, but ever didst thou save me by hard refusals; and this strong mercy has been wrought into my life through and through.
Day by day thou art making me worthy of the simple, great gifts that thou gavest to me unasked—this sky and the light, this body and the life and the mind—saving me from perils of overmuch desire.
There are times when I languidly linger and times when I awaken and hurry in search of my goal; but cruelly thou hidest thyself from before me.
Day by day thou art making me worthy of thy full acceptance by refusing me ever and anon, saving me from perils of weak, uncertain desire.

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல்கள் 6-10

(6)
நல்லதோர் மலரிதுவே வாடி வதங்கியே புழுதியில் விழுந்திடுமோ
மெல்லவே பறித்துவிடு இது உதிர்ந்திடும் என நான் அஞ்சுகிறேன்
தொடுத்திடும் மாலையிலே நான் கொடுத்திட அதற்கொரு இடமுமில்லை
எடுத்திடுவாய் இறைவா உந்தன் கரம் படும் வரம் மட்டும் கிடைக்கட்டுமே

நாளின்று முடிகிறதே உன்னைத் தொழுதிடும் வேளையும் கடந்திடுமோ
வண்ணத்தில் குறைந்தாலும் அதன் வாசத்திலே கொஞ்சம் மறைந்தாலும்
வேளையில் பறித்துவிடு உந்தன் சேவையில் மலரினைச் சேர்த்துவிடு
வேளையில் பறித்துவிடு உந்தன் சேவையில் மலரினைச் சேர்த்துவிடு
(சந்தம்: நல்லதோர்வீணை)

Tagore's English version:
Pluck this little flower and take it, delay not! I fear lest it droop and drop into the dust.
I may not find a place in thy garland, but honour it with a touch of pain from thy hand and pluck it.
I fear lest the day end before I am aware, and the time of offering go by.
Though its colour be not deep and its smell be faint, use this flower in thy service and pluck it while there is time.

(7)
மின்னும் அணிகலன்கள் என் கவிமகள் மேனியில் அணிவதுண்டோ?
வண்ணத் துணிமணிகள் அவளது பெருமிதம் ஆவதுண்டோ?
பொன்னும் மணிகளெல்லாம் இனி நாம் பொருந்திடத் தடைகளன்றோ - அவை
பண்ணும் ஒலிகளெல்லாம் இறை உந்தன் கன்னல் மொழி மறைக்குமன்றோ?

ஆணவம் அழிகிறதே உன்முன்னால் நாணமும் மிகுகிறதே
மாணவன் பணிவோடு பெரும்புலவன் உன் காலடி அமர்ந்திடுவேன்
நாணலின் குழல்போல எளிதாய் வாழ்வினை அமைத்திடுவேன்
கானங்கள் இசைத்துவிடு இக்குழலினுள் நல்லிசை செலுத்திவிடு
(சந்தம்: சுட்டும் விழிச்சுடர்தான்)

Tagore's English version:
My song has put off her adornments. She has no pride of dress and decoration.
Ornaments would mar our union; they would come between thee and me; their jingling would drown thy whispers.
My poet’s vanity dies in shame before thy sight. O master poet, I have sat down at thy feet.
Only let me make my life simple and straight, like a flute of reed for thee to fill with music.

(8)
ஓடி விளையாடும் பாப்பா- நகை
சூடிடல் ஆகாது அம்மா
ராஜ அலங்காரம் செய்தே அவன்
ஆட்டத்தில் தடை போடலாமா?

புழுதிக் கறைகள் வந்து படுமோ என்ற
பயம் கொண்ட பதங்களும் எழுமோ?
மண்ணின் மடியில் பிள்ளை தவழ பெரும்
மமதை தடையாகலாமோ?
(சந்தம்: ஓடிவிளையாடுபாப்பா)

Tagore's English version:
The child who is decked with prince’s robes and who has jewelled chains round his neck loses all pleasure in his play;
his dress hampers him at every step.
In fear that it may be frayed, or stained with dust he keeps himself from the world, and is afraid even to move.
Mother, it is no gain, thy bondage of finery, if it keep one shut off from the healthful dust of the earth,
if it rob one of the right of entrance to the great fair of common human life.

(9)
விந்தை நிகழ்ந்து விடுமோ? விந்தை நிகழ்ந்து விடுமோ? சொந்த
உடலினைத் தோள்களில் சுமந்திடவே எண்ணும் சிந்தை செயலும் பெறுமோ?
தருமம் கேட்டு வருவாய் நீயும் உன்வீதி உன்வீட்டின் வாசலுக்கே
ஆசைகள் பலவும் கொள்வாய் பெரு மூச்சினிலே விளக்கின் சுடர் அணைப்பாய்
அருள்வதை ஏற்றுக் கொள்வாய் துளி அசுத்தமில்லாத அவன் கரம் தரவே
அவன்வசம் துயர்விடுவாய் அவன் சுமந்திடுவான் நீயும் சுகப்படுவாய்
(சந்தம்: நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே)

Tagore's English version:
O Fool, try to carry thyself upon thy own shoulders! O beggar, to come beg at thy own door!
Leave all thy burdens on his hands who can bear all, and never look behind in regret.
Thy desire at once puts out the light from the lamp it touches with its breath. It is unholy—take not thy gifts through its unclean hands.
Accept only what is offered by sacred love.

(10)
உந்தன் பதங்கள் எங்கே இறைவா
உந்தன் பதங்கள் எங்கே?
ஏழை எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
ஏழை எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
மேவிடும் ஓரிடம் அவ்விடம் பாவிடும்

நின்னைப் பணிந்தேத்த இயலவில்லை
இயலவில்லை இயலவில்லை
இன்னும் சிரம் தாழ்த்த முடியவில்லை
முடியவில்லை முடியவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
மேவிடும் ஓரிடம் உறைந்திடும் இறைவா

உன்னை நெருங்கிடவும் இயலவில்லை
இயலவில்லை இயவில்லை
கர்வம் எனைவிட்டு விலகவில்லை
விலகவில்லை விலகவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
போலொரு தோற்றத்தில் உலவிடும் இறைவா

உன்னைத் துணைசேர முடியவில்லை
முடியவில்லை முடியவில்லை
இதயம் வழிகாண இயலவில்லை
இயலவில்லை இயவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
துணையொன்றிலாதவர் துணை வரும் இறைவா
(சந்தம்: நின்னைச்சரண்புகுந்தேன்)

Tagore's English version:
Here is thy footstool and there rest thy feet where live the poorest, and lowliest, and lost.
When I try to bow to thee, my obeisance cannot reach down to the depth where thy feet rest among the poorest, and lowliest, and lost.
Pride can never approach to where thou walkest in the clothes of the humble among the poorest, and lowliest, and lost.
My heart can never find its way to where thou keepest company with the companionless among the poorest, the lowliest, and the lost.

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல் 5

கணப்பொழுது வேண்டும் உந்தன் அருகினில் அமர்ந்து நான் அமைதிபெற
கைவசம் உள்ள பணி அது காத்திருக்காதோ முழுமைபெற?
கரையிலாத கடலாய் என்னைக் கடமைகள் ஓய்வின்றி விரட்டிடுமோ?
கனிந்த நின் பார்வையின்றி உள்ளம் அழன்றே அனுதினம் உழன்றிடுமோ?

வசந்தமும் வந்ததிங்கே வண்ண மலர்களும் சோலையில் பூத்ததிங்கே
இசையுடன் நடனங்களும் சின்ன வண்டுகள் களிப்புடன் ஆடுதிங்கே
முகத்துடன் முகம் பார்த்து பொங்கும் அமைதியில் அருகிகினில் நானமர்ந்து
அகத்தெழும் பாடலொன்று உன்முன் பணிவுடன் சமர்ப்பிக்கும் தருணமிதே
(சந்தம் : நல்லதோர்வீணை)

Tagore's English version:

I ask for a moment’s indulgence to sit by thy side. The works that I have in hand I will finish afterwards.
Away from the sight of thy face my heart knows no rest nor respite, and my work becomes an endless toil in a shoreless sea of toil.
Today the summer has come at my window with its sighs and murmurs; and the bees are plying their minstrelsy at the court of the flowering grove.
Now it is time to sit quite, face to face with thee, and to sing dedication of life in this silent and overflowing leisure.

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல் 4

என்னுயிரின் உயிர் என் இறைவா
எந்தன் அங்கம் முழுதிலும் நீ உறைவாய்எனும்
உண்மையை நானும் அறிந்ததனால்
என்றும் என்னுடல் தூய்மையைக் காத்திடுவேன்

சிந்தையில் மெய்யொளி நீ கொடுத்தாய்
அங்கு பொய்கள் புகவும் விடுவேனோ?
எந்தன் உள்மன பீடத்தில் நீ அமர்ந்தாய்
அங்கு தீமைகள் தங்க விடுவேனோ?

சக்தியெல்லாம் என்னில் யார் கொடுத்தார் எனில்
சத்தியமாய் அது நீ கொடுத்தாய் - எனில்
என் செயல் யாவிலும் நீ இருப்பாய்- என்றும்
என் செயல் யாவிலும் நீ தெரிவாய்
(சந்தம் : செந்தமிழ் நாடெனும்)

Tagore's English version:
Life of my life, I shall ever try to keep my body pure, knowing that thy living touch is upon all my limbs.
I shall ever try to keep all untruths out from my thoughts, knowing that thou art that truth which has kindled the light of reason in my mind.
I shall ever try to drive all evils away from my heart and keep my love in flower, knowing that thou hast thy seat in the inmost shrine of my heart.
And it shall be my endeavour to reveal thee in my actions, knowing it is thy power gives me strength to act.

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல் 3

எவ்விதம்தான் நீயும் பாடுகின்றாய்? என்று
எண்ணியே சிந்தையில் ஆழ்ந்துவிட்டேன்.
உந்தன் இன்னிசையால் ஒளி ஏற்றுகின்றாய்
இந்த வையம் பயனுறப் பண்ணுகின்றாய்

வானின்று வான் உயிர் மூச்சிசைத்தாய் தூய
கான நதிவழித் தடை தகர்த்தாய் நானும்
உன்னுடன் பாடிட ஏங்குகிறேன் ஒலி
உள்ளுறைந்தே என்னுள் தேங்குகிறேன்

வாய் திறந்தேன் இசை தோன்றவில்லை
எந்தன் பேச்சிங்கு பாடலாய் மாறவில்லை - வலைப்
பின்னலென்றே கட்டும் உன்னிசைக்குள்
எந்தன் உள்ளம் சரண்புகச் செய்துவிட்டாய்

(சந்தம் : செந்தமிழ் நாடெனும்)

Tagore's English version:

I know not how thou singest, my master! I ever listen in silent amazement.
The light of thy music illumines the world. The life breath of thy music runs from sky to sky.
The holy stream of thy music breaks through all stony obstacles and rushes on.
My heart longs to join in thy song, but vainly struggles for a voice. I would speak,
but speech breaks not into song, and I cry out baffled.
Ah, thou hast made my heart captive in the endless meshes of thy music, my master!

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல் 2

என்னைப் பாடிட நீ சொல்லும் போதிலே
உள்ளம் கர்வத்தினால் எல்லை மீறுதே
உந்தன் பொன்முகம் பார்த்திடும் போதிலே
எந்தன் கண்களில் நீர்த்துளி மேவுதே

துன்ப துயரமெல்லாம் உருமாறியே
புகழ் கீதமாய் நீள்கடல் தாண்டுதே
வேறு எவ்விதமாகவும் கூடுமோ?
உந்தன் பொற்பதங்கள் தொட்டுத் தீண்டவே

எந்தன் பாடலும் உன் விழைவாகுதே
என்னைப் பாடகனாய் நீயும் ஏற்கவே
பாடும் களிமிகவே என்னுள் ஏறியே
தொழும் தேவனைத் தோழனாய் மாற்றுதே

(சந்தம் : காற்றுவெளியிடை)

Tagore's English version:

When thou commandest me to sing it seems that my heart would break with pride; and I look to thy face, and tears come to my eyes.
All that is harsh and dissonant in my life melts into one sweet harmony—and my adoration spreads wings like a glad bird on its flight across the sea.
I know thou takest pleasure in my singing. I know that only as a singer I come before thy presence.
I touch by the edge of the far-spreading wing of my song thy feet which I could never aspire to reach.
Drunk with the joy of singing I forget myself and call thee friend who art my lord.

கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில் - பாடல் 1

எல்லை இல்லாதெனை மாற்றிவிட்டாய்
என்னில் என்றென்றும் நல்லுயிர் ஊற்றிவிட்டாய் - மிக
நல்ல புல்லாங்குழல் நானெனவே
என்னை என்றென்றும் நல்லிசை பாடவைத்தாய்

என்விரல் நீதொடும் போதினிலே
எந்தன் உள்ளமும் எல்லைகள் மீறிடுதே - ஏதும்
சொல்ல வாயிலொரு வார்த்தையின்றி
எண்ணம் பல்விதமாய் என்னுள் ஊறிடுதே

சின்னஞ்சிறிய என் கைகளிலே
நீயும் அள்ளித்தந்த அருள் கொஞ்சமில்லை - தினம்
அள்ளி அள்ளி நீ தந்தாலும்
எந்தன் சின்னஞ் சிறுகைகள் நிறைவதில்லை

(சந்தம் : செந்தமிழ் நாடெனும்)

Tagore's English version:

Thou hast made me endless, such is thy pleasure.
This frail vessel thou emptiest again and again, and fillest it ever with fresh life.
This little flute of a reed thou hast carried over hills and dales, and hast breathed through it melodies eternally new.
At the immortal touch of thy hands my little heart loses its limits in joy and gives birth to utterance ineffable.
Thy infinite gifts come to me only on these very small hands of mine.
Ages pass, and still thou pourest, and still there is room to fill.

அடே ஆடவா

எச்சில் தொட்டு எண்ணிப்பார்க்க
பெண் என்ன நோட்டுக்கட்டா?
சேரவில்லை என்று கிழித்தெறிய
பெண் என்ன சீட்டுக்கட்டா?

என் மதம் உயர்வென்பவனை
உன்மத்தன் என்றும்
என் இனம் உயர்வென்பவனை
உருப்படாதவன் என்றும்
கருதுகின்ற காலமடா இது..
பெண்ணை மட்டும் துச்சமென்று
அச்சமற்றுப் போவாயோ?

அன்றொரு பெண்ணின் உடை பறித்தான் துச்சாதனன்
இன்றொரு பெண்ணின் உயிர் பறிக்கவும் துணிந்துவிட்டாய் நீ
அவள் உன் தாயினம் என்பதை ஏனடா மறந்துவிட்டாய்?

கோழைக்குப் பால் கொடுத்த கொங்கைகள் அரிந்தவள்
சங்கத் தமிழ்ப் பெண்ணென்பதை மறந்தாயா நீ?
உன்னைவிட கத்திகள் அதிகம் எடுத்தவள்
உன்னைவிட உதிரம்அதிகம் சிந்தியவள்
பெண்ணென்று தெரியாதா உனக்கு?
உன்னைக் கிள்ளியெறிய எத்தனை நேரம்?
உனக்குக் கள்ளிப்பால் தர எத்தனை நொடி?
அவள் செய்யமாட்டாள்.
ஈன்று புறம் தருதல் என் தலைக்கடனென்று
நாட்டுக்குப் போர் புரியப் பிள்ளைகள் பெற்றுத்தந்தவள்..
இனியும் ஈன்று புறம் தருவாள்
அதில் சில கொலையாளிகள் இருக்கக்கூடும் என்றாலும்

#RIPSwathi