மோ.சி. பாலன் பதிவுகள்: கீதாஞ்சலி - பாரதி பாணியில்

(6)
நல்லதோர் மலரிதுவே வாடி வதங்கியே புழுதியில் விழுந்திடுமோ
மெல்லவே பறித்துவிடு இது உதிர்ந்திடும் என நான் அஞ்சுகிறேன்
தொடுத்திடும் மாலையிலே நான் கொடுத்திட அதற்கொரு இடமுமில்லை
எடுத்திடுவாய் இறைவா உந்தன் கரம் படும் வரம் மட்டும் கிடைக்கட்டுமே

நாளின்று முடிகிறதே உன்னைத் தொழுதிடும் வேளையும் கடந்திடுமோ
வண்ணத்தில் குறைந்தாலும் அதன் வாசத்திலே கொஞ்சம் மறைந்தாலும்
வேளையில் பறித்துவிடு உந்தன் சேவையில் மலரினைச் சேர்த்துவிடு
வேளையில் பறித்துவிடு உந்தன் சேவையில் மலரினைச் சேர்த்துவிடு
(சந்தம்: நல்லதோர்வீணை)

Tagore's English version:
Pluck this little flower and take it, delay not! I fear lest it droop and drop into the dust.
I may not find a place in thy garland, but honour it with a touch of pain from thy hand and pluck it.
I fear lest the day end before I am aware, and the time of offering go by.
Though its colour be not deep and its smell be faint, use this flower in thy service and pluck it while there is time.

(7)
மின்னும் அணிகலன்கள் என் கவிமகள் மேனியில் அணிவதுண்டோ?
வண்ணத் துணிமணிகள் அவளது பெருமிதம் ஆவதுண்டோ?
பொன்னும் மணிகளெல்லாம் இனி நாம் பொருந்திடத் தடைகளன்றோ - அவை
பண்ணும் ஒலிகளெல்லாம் இறை உந்தன் கன்னல் மொழி மறைக்குமன்றோ?

ஆணவம் அழிகிறதே உன்முன்னால் நாணமும் மிகுகிறதே
மாணவன் பணிவோடு பெரும்புலவன் உன் காலடி அமர்ந்திடுவேன்
நாணலின் குழல்போல எளிதாய் வாழ்வினை அமைத்திடுவேன்
கானங்கள் இசைத்துவிடு இக்குழலினுள் நல்லிசை செலுத்திவிடு
(சந்தம்: சுட்டும் விழிச்சுடர்தான்)

Tagore's English version:
My song has put off her adornments. She has no pride of dress and decoration.
Ornaments would mar our union; they would come between thee and me; their jingling would drown thy whispers.
My poet’s vanity dies in shame before thy sight. O master poet, I have sat down at thy feet.
Only let me make my life simple and straight, like a flute of reed for thee to fill with music.

(8)
ஓடி விளையாடும் பாப்பா- நகை
சூடிடல் ஆகாது அம்மா
ராஜ அலங்காரம் செய்தே அவன்
ஆட்டத்தில் தடை போடலாமா?

புழுதிக் கறைகள் வந்து படுமோ என்ற
பயம் கொண்ட பதங்களும் எழுமோ?
மண்ணின் மடியில் பிள்ளை தவழ பெரும்
மமதை தடையாகலாமோ?
(சந்தம்: ஓடிவிளையாடுபாப்பா)

Tagore's English version:
The child who is decked with prince’s robes and who has jewelled chains round his neck loses all pleasure in his play;
his dress hampers him at every step.
In fear that it may be frayed, or stained with dust he keeps himself from the world, and is afraid even to move.
Mother, it is no gain, thy bondage of finery, if it keep one shut off from the healthful dust of the earth,
if it rob one of the right of entrance to the great fair of common human life.

(9)
விந்தை நிகழ்ந்து விடுமோ? விந்தை நிகழ்ந்து விடுமோ? சொந்த
உடலினைத் தோள்களில் சுமந்திடவே எண்ணும் சிந்தை செயலும் பெறுமோ?
தருமம் கேட்டு வருவாய் நீயும் உன்வீதி உன்வீட்டின் வாசலுக்கே
ஆசைகள் பலவும் கொள்வாய் பெரு மூச்சினிலே விளக்கின் சுடர் அணைப்பாய்
அருள்வதை ஏற்றுக் கொள்வாய் துளி அசுத்தமில்லாத அவன் கரம் தரவே
அவன்வசம் துயர்விடுவாய் அவன் சுமந்திடுவான் நீயும் சுகப்படுவாய்
(சந்தம்: நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே)

Tagore's English version:
O Fool, try to carry thyself upon thy own shoulders! O beggar, to come beg at thy own door!
Leave all thy burdens on his hands who can bear all, and never look behind in regret.
Thy desire at once puts out the light from the lamp it touches with its breath. It is unholy—take not thy gifts through its unclean hands.
Accept only what is offered by sacred love.

(10)
உந்தன் பதங்கள் எங்கே இறைவா
உந்தன் பதங்கள் எங்கே?
ஏழை எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
ஏழை எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
மேவிடும் ஓரிடம் அவ்விடம் பாவிடும்

நின்னைப் பணிந்தேத்த இயலவில்லை
இயலவில்லை இயலவில்லை
இன்னும் சிரம் தாழ்த்த முடியவில்லை
முடியவில்லை முடியவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
மேவிடும் ஓரிடம் உறைந்திடும் இறைவா

உன்னை நெருங்கிடவும் இயலவில்லை
இயலவில்லை இயவில்லை
கர்வம் எனைவிட்டு விலகவில்லை
விலகவில்லை விலகவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
போலொரு தோற்றத்தில் உலவிடும் இறைவா

உன்னைத் துணைசேர முடியவில்லை
முடியவில்லை முடியவில்லை
இதயம் வழிகாண இயலவில்லை
இயலவில்லை இயவில்லை
ஏழைகள் எளியவர் எதுவும் இல்லாதவர்
துணையொன்றிலாதவர் துணை வரும் இறைவா
(சந்தம்: நின்னைச்சரண்புகுந்தேன்)

Tagore's English version:
Here is thy footstool and there rest thy feet where live the poorest, and lowliest, and lost.
When I try to bow to thee, my obeisance cannot reach down to the depth where thy feet rest among the poorest, and lowliest, and lost.
Pride can never approach to where thou walkest in the clothes of the humble among the poorest, and lowliest, and lost.
My heart can never find its way to where thou keepest company with the companionless among the poorest, the lowliest, and the lost.