அமைதிச்சோலை அகிலமாக

மிருக மனதை மிருதுவாக்கும்
மதங்கள் யாவும் புனிதமே
மனித மனதில் மனிதம் வளர்க்கும்
வரிகள் யாவும் வேதமே

தேசம் யாவும் கூடிவாழ
நேசபூமி உதயமே
கடவுள் யாவும் கூடிப்பேச
மதங்கள் யாவும் சொந்தமே

தெய்வ சிந்தை செய்யும் யாரும்
மனித சிந்தை மறப்பதோ?
தெய்வ நிந்தை செய்யும் யாரும்
மனித நிந்தை புரிவதோ?

பகைமை உணர்வு மறையும்போது
கரைகள் இரண்டும் பசுமையே
அமைதிச்சோலை அகிலமாக
மதங்கள் நதிகள் ஆகுமே

சபரியின் ஆலயமே

சபரியின் ஆலயமே என்றும்
சாமிகள் சரணாலயம்
சரணங்கள் ஆயிரமே எங்கள்
நாவினில் பாராயணம்
ஹரிஹர புத்திரனே எங்கள்
விழிகளில் அருணோதயம்
அரணெனக் காத்திடுவான் ஐயன்
அருள் தரும் கருணாமிர்தம்

நோன்புகள் நாமிருந்தோம் ஐயன்
மாண்பினைப் பாடிவந்தோம்
தேனடை ஈக்களென ஐயன்
கோயிலை நாடி வந்தோம்
வானுயர் ஜோதி கண்டோம் நெஞ்சில்
காரிருள் நீங்கக் கண்டோம்
கானுறை கோயிலிலே எங்கள்
ஊனுறை உயிரும் கண்டோம்