மிதித்தாலும் உதைத்தாலும்
உன் காலின் கீழ்க் கிடக்கிறேன்.
நீ கழற்றி விட்டாலும்
உனக்காகக் காத்துக் கிடக்கிறேன்
உன் வழியே என் வழி....
மலத்தின் மீது நீ நடந்தால்
நாறிப் போவது நான்...
உனது அன்புத் தெய்வங்களுக்கு
ஆகாது என்பதால்
உன் பூசை அறையில்
நான் இடம் கேட்பதில்லை.
வீட்டுக்கு உள்ளேனும் வையேன்..
வெளியில் நாய்கள் தொல்லை.
4 comments:
நல்ல நண்பன்...
நன்றி தனபாலன்.
இது செருப்பைப் பற்றிய கவிதை மட்டுமல்ல. சிறப்பான ஒருவன் செருப்பான கதையும் கூட.
ஆம்.. செருப்பின் தியாகத்தை புரிந்துணரச் செய்யும் வரிகள்..! நன்று.
நன்றி..!!!
nandri Thangam Pazhani
Post a Comment