தனிமையில் கட்டுடைத்து

இதய வீட்டுக்குள் நுழைந்தது நீ...
உட்புறமாய்த் தாளிட்டதும் நீ....
வரவேற்பறையினில், விருந்தினரின் தோரணையில்,
அளவான புன்னகையுடன்,
அமர்ந்துவிட்டாய் அசைவின்றி.
நானோ, பண்பாட்டு விலங்கிட்டு
கைகட்டிக் கைதியாய் நிற்கின்றேன்.
நேரம் செல்லச் செல்ல
ஏதோ ஒரு அச்சம் பெருகுகிறது---
பூட்டிய இதய வீட்டின்
தனிமையில் கட்டுடைத்து
திடீரென......
அழுதுவிடுவார்களோ
இன்னும் முதிராத
நம் காதல் குழந்தைகள்?