புதிய இடம் என்பதால் google maps பார்த்து ஓட்டுனருக்கு வழி சொல்லிக்கொண்டு வந்தான் கண்ணன்.
ஓரிடத்தில் ஓட்டுனரிடம் "இடதுபக்கம் திரும்புங்கள்" என்றான்.
அவர்"லெப்டா சார்?" என்று தயங்கவே "ஆமாம்" என்றான்.
"லெப்ட் ரைட்டுனே சொல்லிப் பழகிடவே சட்டுனு இடது வலது குழப்பமாகிடுச்சி சார்" என்றார்.
கண்மணி சிரித்தாள். ஓட்டுனருக்குக் கேட்கவேண்டாம் என்று சன்னமான குரலில் கண்ணனிடம்
"ஒரு ஜோக் வீடியோ ஞாபகம் வந்திடுச்சு"
"எந்த வீடியோ?"
"அசட்டுப் பெண் ஒருத்தி கணவனுடன் வண்டியில் போவாளே... அது..."
"தெரியல..."
" வெயிலா இருக்கு என் glass கொண்டுவா என்று சொன்னதுக்கு டம்ளர் கொண்டு வருவாளே..."
"ஹூஹூம் பார்க்கல..."
"வண்டியில் திரும்பும்போது 'கையைப்போடு'ன்னு சொல்லுவான். அவ அவன் தோள் மேல கையைப் போடுவாள். பின்னாடி வரும் வண்டி இடித்துவிடும்..."
"ம்...."
"அது போல நீங்க வலதுன்னு சொல்லி டிரைவர் லெப்ட்ல திரும்பப்போறாரு.. எவனாவது பின்னாடி வந்து இடிக்கப்போறான்.."
சிரித்தாள்..
"உனக்கு சிரிப்பு வருது...?" கண்ணனுக்குக் கோபம் வந்தது.
"கண்மணி நான் ஒண்ணும் செந்தமிழில் பேசணும்னு சொல்லல. இழந்துவிட்ட எளிய சொற்களை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மீட்க நினைப்பதில் என்ன தவறு?"
அந்த நேரம் வழியில் ஒரு பிரபல இனிப்பு கடை வரவே ஓட்டுனரிடம் "நிறுத்துங்க.." என்ற கண்ணன் கண்மணியிடம் "குழந்தைகளுக்கு ஏதாவது வாங்கிக்கொண்டு போகலாம்" என்றான்.
ஓட்டுநர் "இதோ இங்கே லெப்டில்... ம்.. இடது பக்கம் வண்டியை நிறுத்தி வைக்கிறேன்.. நீங்க பொறுமையா வாங்கிட்டு வாங்க.."எனவே இருவரும் புன்னகைத்தனர்.
கடையில் ஒரு இனிப்பைக் காட்டி "இதில் ஒரு அரை கிலோ கொடுங்கள்" என்று கேட்டான் கண்ணன்.
கடை ஊழியரோ புதிதாக வந்தஒரு வடவிந்தியர் போலிருந்தது. குழப்பமாகப் பார்க்கவே கண்மணி அனிச்சையாக "ஆதா கேஜீ தீஜியே..." என்றாள்.
ஐயையோ மாட்டிக்கொண்டோமே.... "நம் ஊரில் நாம் இனிப்பு வாங்க இந்தியில் பேசவேண்டுமா? தமிழனெல்லாம் தண்ணியடிச்சிட்டு சோம்பேறியா இருந்தா இந்த அற்ப வேலைகளுக்குக் கூட நாம் வெளியூரிலிருந்து ஆட்களை வரவழைக்க வேண்டியிருக்கிறது பார்" என்று மொழிப்பற்றும் சமூகவியலும் கலந்து ஒரு விரிவுரை ஆற்றப் போகிறானே என்று எண்ணியபடி கண்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.
அவன் புன்னகைத்தான் "கேஜீ தீஜியே... சந்தம் நல்லா இருக்கில்ல?"
